Winnaar Tour de France moet er in het voorjaar al staan

Om de Ronde van Frankrijk te winnen is de perfecte voorbereiding vereist. Het is van enorm belang om al vroeg in het seizoen goed te zijn, dat kunnen we afleiden uit de resultaten van de laatste jaren. In de winter worden de fundamenten gelegd voor het aankomende wielerseizoen en wanneer dit fundament niet voldoende is in de eerste maanden, zal dat vaak ook in de Tour de France niet genoeg zijn voor de overwinning. In zekere zin is de Ronde van Oman die vandaag is begonnen dus een indicatie van de verhoudingen tussen de klassementsmannen.

De laatste jaren

Alberto Contador was voor zijn schorsing de absolute meester in de rittenkoersen. Zijn zege in de Tour van 2009 is te verklaren aan de hand van dat hele seizoen: in alle zes rittenkoersen waar hij startte, eindigde hij in de top vier. Met de overwinning in de Ronde van de Algarve en de Ronde van het Baskenland zette de Spanjaard zichzelf op scherp voor de Ronde van Frankrijk. De nummers twee en drie van deze Tour, Andy Schleck en Lance Armstrong, wonnen in de voorbereiding voor de Ronde van Frankrijk geen enkele rittenkoers. Contador maakte het verschil dus al voordat de Tour begon.
Ook het jaar daarop was Alberto al voor de start de gedoodverfde favoriet voor de Tour. Hij won wederom de Ronde van de Algarve en voegde daar de eindklassementen van Parijs - Nice en de Vuelta a Castilla y Leon nog aan toe. Andy Schleck en Denis Menchov, de collega's die met Contador het podium op mochten wonnen in de voorbereiding voor de Ronde van Frankrijk net als de nummer twee en drie van het vorige jaar geen enkele rittenkoers.

In 2011 herhaalde Cadel Evans het kunstje van Alberto Contador in de aanloop naar de  Tour. De Australiër kende een winnende voorbereiding met overwinning in de Tirreno - Adriatico en de Ronde van Romandië. De gebroeders Schleck mochten samen met Cadel het podium op dat jaar, maar maakten eigenlijk geen schijn van kans tegen de Australiër als we kijken naar de voorbereiding op de Tour. Frank Schleck won nog het Criterium International, waar weinig toppers aan de start stonden, maar Andy Schleck kende helemaal geen eindzeges. Het zal wellicht de reden zijn geweest waarom de gebroeders niet met de eindzege naar huis gingen en Evans wel.

In 2012 krijgt Frankrijk te maken met een nieuwe man die zijn pijlen richt op het geel: Bradley Wiggins, die als eerste Britse eindwinnaar de boeken ingaat dat jaar. Ook hij kon rekenen op de nagenoeg perfecte voorbereiding met eindoverwinningen in Parijs - Nice, de Ronde van Romandië en de Dauphine Libere. Zijn Touroverwinning was ergens dus 'voorspelbaar'. Vincenzo Nibali en zijn Britse ploeggenoot Chris Froome bleken dat jaar de grootste bedreiging op zijn overwinning. De Italiaan begon zijn seizoen hoopgevend met een eindzege in de Tirreno - Adriatico, maar in de Ronde van Californie en de Dauphine kwam hij ruim tekort. Ik denk dat het daar fout is gegaan met de voorbereiding van Vincenzo Nibali, hij verloor ergens de aansluiting met Wiggins dat seizoen. Ploeggenoot van Bradley Wiggins, Chris Froome was ongelooflijk sterk deze Tour. Het leverde prachtige beelden op waarbij Froome overduidelijk sterker was dan zijn kopman. Hij had de Tour misschien wel kunnen winnen dat jaar, maar koos ervoor zijn rol als superknecht te respecteren. De teller voor het aantal eindzeges in 2012 zou voor Froome dan ook uitkomen op een 'schamele' nul..
En ook het daaropvolgende jaar was het al eerder raak voor de latere Tourwinnaar. Chris Froome kende een haast perfecte voorbereiding met eindoverwinningen in de Ronde van Oman, het Criterium International, de Ronde van Romandië en de Dauphine Libere. Met de afwezigheid van Bradley Wiggins had hij vrij spel binnen de ploeg, waarin hij gaande het seizoen zijn kansen op winst duidelijk bewees. De Tour van 2013 was dan ook vrij snel beslist. Er stond geen maat op Froome en zijn naaste belagers kwamen nooit in het spel voor. Nairo Quintana bleek de beste van de rest en legde beslag op de tweede plaats, waarmee hij de Spanjaard Joaquim Rodriguez voorbleef. Zowel Quintana als Rodriguez wonnen geen enkele rittenkoers in de voorbereiding en verder dan een podiumplaats hadden zij op basis van dit gegeven dus ook niet kunnen behalen.

Om te concluderen dat het winnen van de Ronde van Oman een garantie is voor een topklassering in de Tour de France is overdreven, maar wie in de voorbereidingskoersen niet mee kan met de besten gaat een moeilijke voorbereiding tegemoet en komt vaak ook tekort in juli.

Oman, Algarve of de Ruta del Sol?

Wat de vorige resultaten aantonen is dat februari/maart een essentiële maand blijkt te zijn voor een goede Tour de France. Met de (op)komst van de Ronde van Oman en de Tour de San Luis is er een nieuwe weg bijgekomen. Er zijn meer mogelijkheden tot het rijden van rittenkoersen en dat vergroot in mijn ogen de kans van meer renners. De komende week zullen er drie koersen starten waar de voorlopige verhoudingen duidelijk zullen worden: De Ronde van Oman, de Ronde van de Algarve en de Ruta del Sol. De Ronde van Oman mag van die drie rekenen op het beste deelnemersveld met grote namen als Chris Froome, Vincenzo Nibali, Joaquim Rodriguez, Roman Kreuziger, Tejay van Garderen, de gebroeders Schleck en nog vele andere sterke klassementsrenners. In de Ronde van de Algarve zien we Alberto Contador aan de start samen met sterke klassementsrenners als Rui Costa, Tony Martin, Chris Horner, Michal Kwiatkowski en Wilko Kelderman. Bij lange na niet het deelnemersveld van de Ronde van Oman, maar ik denk dat Alberto Contador een slimme keuze maakt: hij won de ronde tweemaal, en tweemaal bleek het een goed fundament voor een latere eindoverwinning in de Ronde van Frankrijk.
In de Ruta del Sol is het vooral uitkijken naar Alejandro Valverde. Hij won de laatste twee edities, maar krijgt met Richie Porte, Bradley Wiggins, Bauke Mollema, Michele Scarponi en Jakob Fuglsang een hoop tegenstand. 
Winst in deze voorbereidende rittenkoersen kan het verschil betekenen tussen de Ronde van Frankrijk winnen of verliezen. 


Foto van: Telegraph.co.uk